پسر گل مامان و بابا

اولین هفته ی مدرسه بود و آقا پارسا روز دوشنبه برای اولین بار کلاس آموزش قران داشت بعد مدرسه وقتی رفتم بیارمش خانوم مربی اومد جلو و گفت مامانی ، آقا پارسا اصلا تو کلاس همکاری نکرد و با ما سوره حمد رو تکرار نکرد لطفا شما تو خونه باهاش حرف بزنین و توجیهش کنین که تو کلاس حواسش به درس باشه و هم اینکه خودتون هم باهاش این سوره رو بخونین و تکرار کنین تا یاد بگیره اومدیم خونه و بعد خواب و سر حال شدن گفتم عزیزم من سوره حمد رو میخونم و تو بعد از من تکرار کن هی میگفت آخه چرا؟ منهم گفتم آخه اینها حرفهای خداست دیگه... خدا تو قران با ما حرف زده ما هم باید چیزایی که خدا گفته رو یاد بگیریم و انجامش بدیم. خلاصه...

ای قربون اون دستهای کوچولوت بشم من که مداد میگیره و اینقدر خوش خط مشق مینویسه   ...

عزیز دل مامان،... وقتی تازه به دنیا اومده بودی و بغلت میکردم و دستای کوچولوتو تو دستام میگرفتم، وقتی برای اولین بار مداد دستت دادم و تو روی کاغذ خط خطی کردی، وقتی سعی میکردم شعر یادت بدم و تو با شیرین زبونی منحصر به فردت کلمات رو تکرار میکردی... ، اینکه تو رو تو لباس مدرسه بینم چقدر دور به نظرم می اومد درست پنج سال و پنج ماه و بیست و سه روز به سرعت برق گذشت، و من امروز دیدم شاخه گل قشنگم، ثمره ی عشق مامان و بابا، امید زندگیمون، تو لباس مدرسه ساعت 8 صبح آماده است برای پا گذاشتن تو یه محیط جدید. بذار یه اعترافی کنم از طرفی با دیدنت تو لباس و تیپ مدرسه تو پوست خودم نمی گنجیدم ، از طرفی هنوز ازم دور نشده دل تنگت بودم ، ...

...

اواخر اسفند ماه سال 93 یه مسافرت به جلفا داشتیم اونهم با قطار.... به خاطر نزدیکی منزل ما به راه آهن همیشه صدای سوت قطار تو خونه ما شنیده میشه و پارسایی هر دفعه صدای سوت قطار رو میشنید میگفت: مامانی میشه ما هم سوار قطار شیم بریم سنندج؟!! و من با شرمندگی میگفتم آخه نمیشه که مامان تبریز به سنندج که قطار نداره، یه بار هم که مامان جون(مامان بزرگ مادری) داشتن میرفتن مشهد پارسا با حسرت گفت: مامانی میشه منو ببری پیش قطار بهش دست بزنم و از نزدیک ببینمش؟ ولی خوب نذاشتن خیلی نزدیک قطار شیم و از پشت شیشه حرکت قطارو نیگا کردیم خلاصه این حسرت قطار سوار شدن تو دل بچه ام مونده بود و منو آتیش میزد.... اگه درست یادم باشه هفته دوم...

روز جمعه بابایی آقا پارسا داشت با کامپیوتر کار میکرد    پارسایی هم مثل همیشه پای تلویزیون  و اینجانب تو آشپزخونه  تا اینکه کارتون مورد علاقه آقا پارسا تموم شد و پارسا پاشد دنبال یه سرگرمی تازه میگشت؛ یه سر به آشپزخونه زد و چون چیزی پیدا نکرد برای بازی، رفت سراغ بابایی و گیر داد که پاشو من یه کم با آرین کار کنم، ولی از اونجایی که بابایی کارش ضروری بود گفت پسرم یه ساعت دیگه به من وقت بدی کارم تمومه، خلاصه از پارسا اصرار  و از بابایی انکار ، یهو پارسا اومد اینور و از من یه تسبیح خواست از اونجایی که آقا پارسای ما تسبیح رو جهت هلیکوپتر شدن و بالای سرش چرخوندن استفاده میکنه منهم با کلی تذکر که مواظ...

...

این پازلها رو یک سالگی پارسایی براش گرفتیم ماشالله تا دو سالگی کاملا از پس کامل کردنشون بر می اومد و حتی اسم شکلها رو هم میگفت، تازگیها اینها رو دوباره کشفشون کرده و این هم ابتکار در کار با این پازلها  (اعتراف میکنم من اصلا به فکرم نرسیده بود که میشه با اینها مکعب هم ساخت  ) ...

وقتی این چراغ خوابو گرفتیم پیش خودمون فکر کردیم بلکه تونستیم پارسا رو بفرستیم تو تخت خودش اما زهی خیال باطل، چون هر شب اینو روشن میکنه و میاد تو تخت ما می خوابه، ظاهرا تا این فسقلی زن بگیره شبها از خودمون نمیتونیم جداش کنیم   ...